– اسباب بازی برای سنین مختلفی قابل تولید و عرضه است (هر چند هر سنی، مقتضیات خاص خودش را دارد) و البته سبک تربیت فرزند این روزهای بخش قابل اعتنایی از خانواده ها هم به شدت موبایلزده و متمایل به بازگشت به دوران پرورش فکری کودکان است.
– با گران شدن قیمت دلار، قیمت فروش بسیاری از اسباب بازی های عمدتا خارجی به شدت افزایش یافته است. از سوی دیگر، واردات اسباب بازی به شدت محدود و کنترل شده صورت می گیرد.
– قشر متعلق به دهک های بالاتر (مشخصا ۱۰ و تا حدودی ۹) به واسطه برخورداری بیشتر از منابع مالی، همزمان با افزایش قیمت دلار، تغییر چندانی را در رفتار خرید خود نداشته اند.
– اسباب بازی خارجی در سبد خرید اقشار متعلق به دهک های درآمدی پایین تر جایی نداشته و طبیعتا تغییرات قیمت دلار هم تاثیر چندانی روی سلیقه و توانایی خریدشان به همراه نداشته است.
– گران شدن اسباب بازی، گزینه های خرید اقشار میانی را محدود کرده و دسترسی به اسباب بازی های با قیمت مناسب برای مصرف کننده محدودتر از قبل شد. از سوی دیگر، اسباب بازی های با کیفیت متوسط و متوسط رو به پایین هم سلیقه این دسته از مشتریان را ارضا نمی کند (شکل گیری خلا بازار).
– در این بین، تولید محصولات باکیفیت مناسب ایرانی با قیمتی معقول که ضمن زیبایی طراحی، از ویژگی های سلامت مواد اولیه مورد استفاده نیز برخوردار بوده و از استانداردهای طراحی بی خطر نیز برخوردار باشد، می تواند زمینه را برای کسب سهم قابل توجهی از این بازار فراهم کند.
– در تصویر نمونه ای از اسباب بازی های تولید داخل رو ملاحظه می کنید که در نگاه اول، به نظر می رسد علاوه بر قیمت مناسب، از سایر ویژگی های یاد شده هم برخوردار باشد.
